�ترکه های درخت آلبالو��روایت اکبر خلیلی از زندگی شهید ایرج نصرت زاد است. خلیلی در�مراسم رونمایی کتاب�گفت: این کتاب که ۲۳ سال از عمرش می گذرد، برای من کتاب ساده ای نبوده، نه از جهت نوشتن آن بلکه این کاری بود که خود شهدا آن را انجام دادند؛ در واقع شهدا این کتاب را نوشتند و من در این وسط هیچ کاره ام.

وی با اشاره به موانعی که برای دستیابی به اطلاعاتی از زندگی ایرج نصرت زاد پیش روی او بوده است، افزود: زمانی بسیار پیش از این من یک بار به ستاد مشترک ارتش دعوت شدم و در آن جلس تعدادی از امرای ارتش هم بودند و من متوجه شدم که همه آنها کتاب من (ترکه های درخت آلبالو) را خوانده اند. این برای من بسیار عجیب بود.

این نویسنده ادامه داد: امیر سرتیپ سیدعبدالرحیم موسوی جانشین وقت فرمانده کل ارتش با آغوش باز من را به حضور پذیرفت و گفت: تو چه کرده ای با این کتابت، من با خواندن آن ۲۰ سال جوانتر شدم. سوال هایی که امرای ارتش از من می کردند، خیلی فنی بود و یکی از آنها پرسید �چند وقت در کردستان بوده ای؟� گفتم �یک هفته� و همه از این مسئله تعجب کردند.

خلیلی: من �ترکه های درخت آلبالو� را ننوشته ام

خلیلی گفت: من بار دیگر تاکید می کنم که این کتاب به وسیله شهدا نوشته شده و من در آن هیچ دخیل نبوده ام. وی در این نشست همچنین خاطره دیگری تعریف کرد: روزهای اول پیروزی انقلاب داستان کوتاهی به رادیو داده بودم که پخش شده بود. به دنبال این اتفاق، مسئول آن بخش رادیو شهید مجید حداد عادل من را خواست و گفت �کارت چیست؟� گفتم �پرسه می زنم، بیکارم� گفت �بیا رادیو� گفتم �برای چه؟� گفت �بیا اینجا هر چقدر (پول) درمی آوری، بیشتر از آن را اینجا می گیرد� گفتم �من یک اسب هستم، یک اسب سرکش و شما نمی توانید جایی من را استخدام کنید. ولی بگو من چه کار می توانم برای شما بکنم�.

این نویسنده ادامه داد: شهید حداد عادل سپس گفت که می خواهد من یک داستان کوتاه درباره یکی از شهدا بنویسم. من گفتم �شما اطلاعات مربوط به او را به من بدهید، چشم� ولی بعد وقتی متوجه شدم وضعیت این شهید چگونه بوده است، دیدم زندگی او در یک داستان کوتاه نمی گنجد و باید رمان شود.

یک شب که سر چهارراه سیروس ایستاده بودم منتظر تاکسی که او (شهید حداد عادل) را دیدم. گفت �چه کار کردی؟� گفتم �این باید رمان شود و من اطلاعات بیشتری می خواهم� گفت �می دهم� و رفت و شهید شد.

اکبر خلیلی و رضا امیرخانی و جمعی دیگر در کنار سید حسن نصر الله

در این برنامه همچنین رضا امیرخانی نویسنده�در سخنانی با اشاره به مفهوم واژه �کسوت� در فرهنگ ایرانی گفت: همیشه برای من این سوال مطرح بوده که کسوت از کجا می آید. صاحبان حدیث چه در اهل تشیع و چه در اهل تسنن ریشه آن را به حدیث اهل کساء برمی گردانند. به هر حال با این واژه ترکیب های دیگری هم ساخته شده مثل پیشکسوت و پس کسوت، ولی ما اصل این کلمه را فراموش کرده ایم. ما در قدیم در مورد کسانی که از دنیا می رفتند، عبارت �خرقه تهی کردن� را به کار می بردیم؛ گویی این مسئله (خرقه تهی کردن) مهم تر از خود مرگ و پایان حضور یک انسان در این دنیا بوده است. واقعیت هم همین است؛ من فکر نمی کنم که کسوت افراد به سال تولدشان باشد، بلکه کسوت آن مسئله ای است که بتواند تغییری ایجاد کند و یا جریانی را تغییر دهد. به نظر من در ادبیات انقلاب دو نفر صاحب کسوت هستند و قطعاً اکبر خلیلی اولین آنها است آن هم با همین یک کتاب (ترکه های درخت آلبالو). نفر دوم قاسمعلی فراست است که با کتاب �نخل های بی سر� خود را ماندگار کرد.
ولی همیشه برای من سوال بوه که ما با این صاحبان کسوت یا پیشکسوتان چه کرده ایم و چه اتفاقی می افتد که این کتاب (ترکه های درخت آلبالو) آنطور که باید تکثیر نمی شود و در همه این سال ها در دسترس مخاطبان قرار نمی گیرد؟

سهیلا عبدالحسینی داستان نویس و منتقد ادبی با بیان اینکه �آشنایی من با آقای خلیلی با همین کتاب ترکه های درخت آلبالو و مربوط به دوره ای بود ما اثر شاخص در حوزه دفاع مقدس به شکل رایج فعلی نداشتیم� گفت: شیوه ای که این کتاب پیش گرفت، بعدها در آثار نویسندگان دیگر هم دیده شد.

وی از ظهور گرایشی در میان نویسندگان مطرح دنیا به نام �معناگرایی� سخن گفت و افزود: در این میان برخی به دنبال عرفان هستند. در ایران نیز بعد از انقلاب، ادبیات رنگ و بوی دیگری به خود گرفت که ما آن را مدیون شهدا هستیم.